خرید زمین در شهرک سبز خیررود

تاریخ درج فایل : 1402/02/29

کد فایل : 266

متراژ زمین : 300 و 500 متری

کاربری زمین : مسکونی

جواز ساخت : دارد

موقعیت ملک : شهرکی

نوع سند : شش دانگ محضری

قیمت : متری 18 میلیون مقطوع

عرض گذر : 12 متری

فاصله ملک تا دریا : 2 دقیقه

فاصله ملک تا جنگل : 3 دقیقه

استان : مازندران

شهر : نوشهر 

محله : خیررود

آدرس دفتر املاک رستمی : مازندران نوشهر امیررود نبش کوچه شالیزار

شماره موبایل : 09113950677

شماره دفتر : 01152371462

مهندس احمد رستمی

خیرودکنار

روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان نوشهر در استان مازندران ایران.

جمعیت
این روستا در دهستان خیرودکنار قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۳۵۰۰ نفر (۶۳۳خانوار) بوده‌است.

این جمعیت شامل افراد بومی وغیربومی وخوش نسین است در خانه بهداشت این روستا جمعیت ۱۹۲۱ نفر ثبت شده‌است که جمعیت کامل روستا نمی‌باشد.

به دلیل اینکه بسیاری از خانواده‌های این روستا در این خانه بهداشت دارای پرونده‌ای نمی‌باشند و در بهداشت شهری پرونده دارند خیررودکنار نام بلوکی از بلوکات ناحیه تنکابن در مازندران (در گذشته دور).

عده قرای آن ۱۷ و مساحت آن نیم فرسخ، مرکز آن خیررودکنار. جمعیت تقریباً ۳۰۰۰نفر می‌باشد.

 خیررودکنار یکی از کهن‌ترین روستاهای مرکزی نوشهر می‌باشد که دارای قدمتی سیاسی وتاریخی می‌باشد.

این دهستان همواره مرکز امور سیاسی درگذشته وحال بوده‌است و در دوران انقلاب یکی از مراکز عمده جنبش‌های انقلابی بوده‌است.

وجه تسمیه

نام روستا برگرفته از رودخانه‌ای است که درمجاورت آن قراردارددرواقع چون روستا در حاشیه رودخانه خیررودقرار گرفته‌است به این نام یعنی خیرودکنار نامیده شده‌است.

مسیرهای ارتباطی روستا

این روستا در ۹کیلومتری مرکز شهرنوشهر واقع شده‌است. برای دسترسی به این روستا سه مسیر ارتباطی اصلی وجوددارد.

مسیرهای رسیدن به این روستا از طرف نوشهر عبارتند از:

 محور نوشهر رویان، روستای امیررود، روستای مارگیرده، روستای خیررودکنار
جاده نوشهر رویان، روستای لتینگان، روستای سنگتو، روستای خیررودکنار
جاده نوشهر رویان، روستای سیدعلی کیا سلطان، روستای خیررودکنار
قابل ذکر است تمامی جاده‌های فوق از نعمت آسفالت برخوردار می‌باشند.

تاریخچه روستا

درمورد تاریخچه روستا آثار مستندی وجود ندارد اما براساس امامزاده‌ای که در روستای همجوار به نام سیدعلی کیا سلطان (متعلق به ۷۰۰سال پیش) و گفتار بزرگان بر وجود مردمانی به نام گبری‌ها در روستا و وجود محلی به نام قلعه در روستاظن یقین می‌رود که پیشینه سکونت در این روستا به پیش از ورود اسلام به ایران برسد .

(گبری منظور داشتن دین زرتشتی بوده‌است که با ورود اسلام و به خصوص ورود طوایف جدید این نام برآنان اطلاق می‌شده‌است.

البته اطلاعات کافی در مورد آنان وجودندارد اما چیزی که بنابر گفته‌های پیشینیان مصداق دارد در مورد سرگذشت آنان این است که گروهی از آنان برای حفظ دین خود مجبور به کوچ از این محل شدند و بسیاری نیز دین اسلام را قبول کردند.

طایفه دیوسالار:

افرادی طایفه دیوسالار را از بازماندگان این افراد می‌دانند اما مدرکی وجودندارد.

این گبری‌ها که ساکنان اولیه منطقه بوده انددر قسمت جنوب شرقی مکان فعلی روستا از منطقه معروف به آب سربند زندگی می‌کردند و زندگی آنان متکی به جنگل بوده‌است.

البته دلیل زندگی این افراد درمناطق بالا دست نزدیکی به آب وداشتن اشراف برمنطقه بوده‌است). رشد جمعیتی در این روستا در قدیم کند بوده که دلیل این امر را می‌توان دروجودطبیعت سرسخت، کمبود بهداشت جستجو کرد.

از طرفی چون در گذشته حالت مردابی وپوشش لجنی وطبیعی زیاد بوده‌است انواع زیادی حیوانات موذی وپشه وجودداشته که امراض مختلفی را به همراه داشته اندکه مردم بومی بیشتر تمایل به زندگی در ییلاقات کجورداشتند.

البته بیشتر قالب افرادفعلی بومی این روستا از ییلاقات منطقه کجور انگاس،کوهپر، نیمور ،ویسر می‌باشندکه دلیل این امر به نظر در سرچشمه گرفتن رودخانه جوار این روستا (خیررود) از این دو منطقه ییلاقی باشد.

دلایل کوچک به ییلاق:

دلیلی دیگری که دال برگرایش مردمان قدیم این روستا به زندگی در ییلاقات به خصوص در شش ماه اول سال وایام گرم سال را می‌توان به کوچ دادن دام‌ها به ییلاقات در تابستان اشاره نمود.

این خصلت ییلاق گزینی را در نسل فعلی هم می‌توان یافت هرچند با تغییرات اساسی درنحوه زندگی، کم شدن ارتباطات عاطفی، نداشتن سکونت گاه در ییلاقات، کم رنگ تر شده‌است اما بسیاری از افراد در زمان‌های بیکاری ویا تعطیل سعی به رفتن به ییلاقات دارند.

آثار کشف شده قدیمی که در جنگل‌های این روستا وروستاهای همجوار (بندپی ونجارده) که اغلب به صورت قاچاقی می‌باشدبر پندارهای نقل شده سندیت بیشتری می‌بخشند.

آداب زرتشتی:

از طرفی دیگر مردمان این خطه با آداب زرتشتی به صورت قهرآمیز برخورد نکرده‌اند که نمود این واقعیت را می‌توان در دلبستگی و نقل قول‌های بزرگان در مورد آداب‌ها و مراسمی که در قدیم برگزار می‌شد عنوان نمود که متأسفانه در نسل جدید به فراموشی سپرده شده‌است.

آدابی چون چهارشنبه سوری وپریدن از کاه وبزرگ داشتن یاد مردگان، حضور دسته جمعی در مراسم به خصوص عروسی وعزا، دسته‌گیری در روز اول عید، چله نشینی و… شهدا، جانبازان، آزادگان روستا با شروع جنگ این خطه از سرزمین آریایی ایران حضور پررنگی در میادین نبرد داشته‌است.