خرید زمین شهرکی در تنکابن،خرید زمین شهرکی درشمال،املاک رستمی
تنکابن
برای فروش 1,380,000,000تومـان - خرید زمین با مجوز ساخت در شمال, خرید زمین برای سرمایه گذاری در شمال, خرید زمین در شمال, خرید زمین شهرکی در شمال, زمین جنگلی, زمین شهرکی مسکونی
RH-9920-property 230 متر مربع

خرید زمین شهرکی در تنکابن،خرید زمین شهرکی در شمال

تاریخ درج فایل : 1401/05/23

کد فایل : 211

متراژ زمین : 230 متر

کاربری زمین : داخل بافت مسکونی

موقعیت ملک : شهرکی سمت جتگلی

مجوز ساخت : دارد

نوع سند : قولنامه ای،بنچاق دارد

عرض گذر : 6 متری

قیمت : متری 6 میلیون تومان

استان : مازندران

شهر : تنکابن

آدرس دفتر فروش : مازندران نوشهر امیررود املاک رستمی

شماره همراه : 09113950677

شماره دفتر : 01152371462

مهندس احمد رستمی

خرید زمین شهرکی در شمال

املاک رستمی

معرفی اجمالی از تنکابن:

تنکابن یا شَهسَوار یکی از شهرهای استان مازندران در شمال ایران است.

تنکابن مرکز شهرستان تنکابن بوده و این شهرستان پرجمعیت‌ترین شهرستان غرب استان مازندران محسوب می‌گردد.

این شهر مرکز فرمانداری ویژه تنکابن می‌باشد و مردم آن به گویش تنکابنی و زبان‌های مازندرانی، گیلکی و فارسی سخن می‌گویند.

از محصولات مهم شهر نیز می‌توان به انواع مرکبات، برنج و چای اشاره کرد.

جمعیت کل شهرستان تنکابن بر اساس آخرین سرشماری در سال نود و پنج ۱۶۶٫۱۳۲ نفر بوده که تعداد ۵۵٫۴۳۴ نفر آن، جمعیت شهر تنکابن (شهسوار) است.

در حال حاضر بیشتر اهالی استان مازندران این شهر را با نام شهسوار می‌شناسند.

سابقه و تمرکز شهرنشینی در این منطقه بیشتر مربوط به خرم‌آباد تنکابن بود اما در دوران رضاشاه پهلوی شهر نوبنیاد شهسوار بعنوان مرکز «منطقه تنکابن» شناخته شد.

پس از انقلاب ۵۷ نام منطقه یعنی تنکابن را بر روی خود شهر شهسوار هم گذاشتند.

قاجار و تنکابن:

در زمان قاجاریان، خرم‌آباد مرکزیت منطقه تنکابن و مرکز محال‌ثلاثه در عصر حاکمیت خاندان خلعتبری بر این منطقه بوده‌است.

 در دوران زندیان، افشاریان، صفویان و در زمان الحاق منطقه تنکابن از رویان به دیلمستان این منطقه با نام دِیلَم‌خاصه شناخته می‌شد

و مرکز آن «تنکابن» بود که در دورهٔ صفویان به نام فیض هم خوانده می‌شد ولی قبل از الحاق از رویان به دیلمستان، تمام این منطقه با نام تَنکابن شناخته می‌شد.

پیشتر از آن، این منطقه و مرکز آن تَنکا نام داشت.

خاستگاه نامگذاری

از دژ تنکا تا شهرستان تنکابن
تَنکا شهری بزرگ و دژ مانند با حصار و روئی سخت و محکم در غرب طبرستان در ناحیه رویان بوده‌است.

این شهر پس از کسب رونق و اشتهار، به ویژه در زمان ضعف حکومتگران علوی، مرکزیت سیاسی را که سال‌های طولانی به «رویان» اختصاص داشت را متعلق به خود کرد.

حکام منطقه فرامین خود را از دژ تنکا به نواحی اطراف جاری می‌ساختند.

در سال ۵۶۰ قمری نیروهای رویان و دیلمان هم پیمان شدند و نزد ملک اردشیر رفتند، سپس اردشیر به ترتیب به آمل، کجور، کلار و تنکا لشگرکشی نموده و مردمان این ولایات را مطیع خود کرد. در سال ۷۸۹ قمری به دستور امرای گیلان به حدود «تنکا» حمله گردید، خانه‌ها را غارت کردند و قلعه را آتش زدند.

 چندی پس از نابودی قلعه تَنکا شهری پایین‌تر از خرابه‌های شهر قدیمی ساخته شد و به «پایین تنکا» یا تنکابن موسوم گشت.

کم‌کم این نام به تمام سرزمین‌هایی که حکام محلی را تشکیل می‌داد، تعمیم یافت.

دِیلَم‌خاصه

به‌طور کلی منطقهٔ تنکابن از قرن هفتم در زمان الحاق از رویان به دیلمستان (ناحیه‌ای مستقل بین طبرستان و گیلان) با نام دِیلَم‌خاصه شناخته می‌شد.

این منطقه در زلزله سال ۸۸۹ قمری آسیب فراوان دید، به شکلی که بسیاری از عمارتهای آن، از جمله قصر و حمام‌های آن، ویران شد و آنچه باقی ماند ترمیم شدنی نبود.

مرکز دیلم خاصه در زمان حکومت صفویان، فیض یا تنکابن نام داشت و نقاط جلگه‌ای منطقه و پایین دست رودخانه، «شهسوار» خوانده می‌شد.

این منطقه در دوران حکومت افشاریان و زندیان بیشتر با همان نام دیلم‌خاصه شناخته می‌گردید.

پس از الحاق دوباره به طبرستان در زمان سلطنت قاجاریان، خرم‌آباد مرکز منطقه تنکابن و مرکز محال‌ثلاثه (تنکابن، کلارستاق، کجور) در عصر حاکمیت خاندان خلعتبری بر این منطقه بوده‌است.

در دوران پهلوی شهر جدیدالتأسیس شهسوار مرکز این منطقه گردید. این نام پس از انقلاب اسلامی بار دیگر به تنکابن تغییر یافت.

طبق تقسیمات کشوری، منطقه تنکابن تا قبل از سال ۱۳۰۸ شمسی از شهرستان املش تا انتهای شهرستان نوشهر را در بر می‌گرفت.

رودسر و املش در سال ۱۳۰۸ ش، چالوس و نوشهر در سال ۱۳۲۵ ش، رامسر در سال ۱۳۶۴ و عباس‌آباد در سال ۱۳۸۸ شمسی به ترتیب از منطقه تنکابن جدا شدند.

تنکابن

در گذشته‌ای دور و در طول تاریخ غالب ذکر نام مناطق شمالی ایران، آمارد بوده‌است ولی ظاهراً نخستین بار در اواخر قرن هشتم ه‍. ش، مرعشی در کتاب تاریخ گیلان و دیلمستان از لفظ تنکابن برای این منطقه نام برده‌است.[۲۹] احتمالاً این نام از نام «قلعه تُنکا» گرفته شده‌است که اولیاء اللّه آملی در حدود سال ۷۲۴ خورشیدی آن را در کتاب تاریخ رویان ضبط کرده بود.

در زبان مازندرانی و بنابر کتاب سفرنامه مازندران و استرآباد، پسوند بُن به معنی «پایین» می‌باشد که در اسامی مکان‌های زیادی در شمال کشور وجود دارد.

در نتیجه تنکابن به معنی پایین تنکا یا زیر تنکا می‌باشد.

 مورد وجه تسمیه تنکابن نظریهٔ دیگری نیز بیان شده؛ تنکابن یا تنک آب بن یعنی جائیکه جلگه ساحلی دریای کاسپین تنک می‌شود.

در زبان مازندرانی «تنک» به معنی اندک و کم است.

آن قسمت از ساحل دریا که اندک از بن کوه فاصله دارد به عبارت دیگر آن قسمت از ساحل دریا که با پهنای کمی از بن آب ظاهر شده‌است تنک آب بن یا تنکابن نامیده شده‌است.

البته دلیل دیگری نیز برای فلسفه این نام بیان شده که به علت تابستان‌های شرجی و طاقت فرسا و همچنین زمستان تقریباً سرد منطقه و شرایط کشاورزی در این آب و هوا از واژه «تن کاه» به معنی کاهنده جسم و تن برای سختی تعبیر از تن کاه بن به تنکابن درآمده است.

به نوشته رابینو تنکابن به معنای «پایین تنکا» است که پس از آن و در دوران اسلامی دیلمستان یا دیلم خاصه نامیده شد.

شهسوار

سلاطین صفوی برای تقویت قوای منطقه تنکابن جهت فتح نهایی گیلان و خاتمه دادن به اغتشاشات بین طوایف این حدود، به کوچ عشایر جنگجوی کرمانشاه به منطقهٔ تنکابن اقدام نمودند.

از جمله ایل‌هایی که در زمان سلطنت شاه طهماسب اول به این منطقه کوچانده شدند، ایل کرد روزکی و ایل شهسواران روزکی بودند. ایل کرد روزکی به ریاست و ایلخانی شرف الدین علی بدلیسی در دو سوی شرق و غرب سخت‌سر و پیرامون آن و در پایین دست شمالی رودخانه مرزی (رود سرخانی) مستقر شدند تا جبهه کیاییان گیلان را از سوی شرق گیلان در فشار گذارند تا در صورت حمله ارتش قزلباش از طریق دره سفید رود به گیلان، پیروزی بدست آید.

طایفه شهسواران ایل روزکی نیز در نقاط جلگه‌ای منطقهٔ تنکابن و مصب رودخانه مرزی (رودخانهٔ نمکاوه رود) سکونت یافتند تا مرزبان تنکابن در برابر تهاجمات ملوک رستمدار (کجور و کلارستاق) باشند.

نام شهسوار نیز از آن دوران به این منطقه اطلاق گشت.

در دوران پهلوی نیز شهر جدیدالتأسیس شهسوار مرکز منطقه گردید که پس از انقلاب اسلامی به تنکابن تغییر نام پیدا کرد.

گویش تنکابنی

در تنکابن هر سه زبان فارسی و مازندرانی و گیلکی رایج است.

در واقع مهاجران کجوری، کلارستاقی، عباس‌آبادی به زبان مازندرانی و مهاجران لنگرودی، رودسری و اشکوری به زبان گیلکی گویش می‌کنند ولیکن مردم بومی تنکابن(شهسوار)، خرم‌آباد و نشتارود به گویش تنکابنی سخن می‌گویند.

برخی از زبانشناسان گویش تنکابنی را غربی‌ترین گویش زبان مازندرانی دانسته‌اند که با زبان گیلکی درآمیخته است، برخی نیز این گویش را شرقی‌ترین گویش زبان گیلکی دانسته‌اند که با زبان مازندرانی درآمیخته است و برخی از زبانشناسان این گویش را به دلیل درامیختگی با دو زبان مازندرانی و گیلکی، یک گویش مجزا از این دو زبان دانسته‌اند. گرنوت ویندفور، تنکابنی-طالقانی را در کنار گیلکی و مازندرانی، به عنوان گویشی انتقالی و یکی از گویش های کاسپین طبقه بندی کرده است.

گویش تنکابنی از هر دو زبان مازندرانی و گیلکی تأثیرات فراوانی پذیرفته‌است و در مقابل ویژگی‌های منحصر به فردی دارد که آن را هم از لحاظ ساختاری و هم واژگانی از این دو زبان متمایز می‌کند.

اطلاعات اضافی

  • خرید زمین در شمال: خرید زمین شهرکی در شمال
  • فروش زمین ساحلی هکتاری: فروش ویلا شهرکی به قیمت کاسبی
  • خرید زمین شهرکی در شمال: فروش زمین در شمال

املاک مشابه